ANDRÁS LASZLO
De almaar groter wordende verdeeldheid wereldwijd vindt zijn oorsprong in het schrijnend gemis aan een innerlijk, spiritueel leven.
Boeddha sloeg al de nagel op de kop met zijn iconische uitspraak: “Net zoals een kaars niet kan branden zonder vuur, kunnen wij als mensen niet echt leven zonder spiritueel te leven.”
Lees meer
Wij beleven een van de grootste historische en culturele verschuivingen in de geschiedenis van de mensheid, nu het seculiere tijdperk dat begon ten tijde van het humanisme en de intellectuele verlichting naar zijn einde neigt. Het grootste deel van onze kennis, vertegenwoordigd door onze instellingen, is het product van deze verlichting. Aldus reikt zij niet verder dan het heden, noch wijst zij ons de weg naar de toekomst.
Is het niet de hoogste tijd om de meest urgente en wezenlijke vraag te stellen aan deze seculiere wereld. Heeft ons leven nog zin? En indien niet, hoe vinden we dan die zin (terug) en vervolgens, hoe wensen wij dit tot uitdrukking te brengen?
Leven, ons leven, verandert aan een nooit gezien tempo en lijkt ongrijpbaar te worden. Natuurlijk zijn er geen zekerheden meer, en dit laat ons achter met vele onbeantwoorde vragen; maar ook met een nieuwe vrijheid.
Instellingen, organisaties, multinationals, stichtingen... schieten allen frustrerend te kort. Zij vertellen ons weinig over onszelf of hoe we het hoofd kunnen bieden aan allerlei soorten crisissen: financieel, institutioneel, maatschappelijk, politiek, psychologisch, identiteit, enz. Dit zijn in werkelijkheid slechts de weerspiegeling van de diepe crisis aan de bron: de crisis van de menselijke geest!
De wereld wordt beheerst door instabiliteit, onzekerheid, disruptie, angst en een almaar groter wordend onveiligheidsgevoel, en als – top of the bill, fake news: waarheid wordt als leugen geserveerd en verkocht, en omgekeerd, toch? Wie kan het onderscheid nog maken? En wie maalt er nog om?
Hebben de ‘bevrijdingsideologieën’:politiek, economie, natuurwetenschappen, logica en de rede... ons werkelijk bevrijd?
Hebben zij de verwachtingen ingelost en hebben zij hun doel bereikt?
Politiek werd verondersteld vrijheid voor de mensen te brengen, economie zou een betere wereld doen ontstaan, wetenschap en ratio zouden triomferen over onredelijkheid...
Wat hebben zij opgeleverd? Waarvan zijn we nu al eeuwen getuige?
Een eenheidsdenken dat paradoxaal genoeg een warme en waardige eenheid heeft doen kantelen in totalitair fascisme als een bijproduct van socialisme, repressie, onderdrukking, massamoord en tirannie...
Het Westers liberalisme stond aan de wieg van gigantische industrieën, globalisatie, dwaas en gedachteloos consumentendom, sociale ongelijkheid en uitbuiting, schendingen van mensenrechten, kinderarbeid, cultureel materialisme, vervuiling, de schending van het milieu en de ontheiliging van de natuur...
En wij?
Wij blijven maar doorgaan met onszelf en anderen een rad voor ogen te draaien door te stellen dat al dit misbruik het onvermijdelijk gevolg is van ‘evolutie’.
Zeggen wij nu echt dat onmenselijkheid, een voorwaarde is voor menselijkheid?
Blijven we almaar - tot in den treure en blind - de volgende mantra herhalen: TINA, There Is No Alternative? (Er is geen alternatief)
Laten we eens en voor altijd korte metten maken met deze mythe, en ze voorgoed ontkrachten, toch?
En in de plaats de volgende 3 acroniemen omarmen, koesteren, en ten dans uitnodigen: TAMARA, SABRINA en BARBARA:
TAMARA, There Are Many Alternatives Ready & Available (Er zijn zoveel alternatieven die al in de steigers staan en klaar om uitgerold te worden)
SABRINA, Spiritual Attunement Breeds Rooted Insights & New Alternatives (Spirituele afstemming baart gewortelde inzichten en nieuwe alternatieven)
BARBARA, Believe Anything Realize Boost Anything & Re-sourced Alternatives (Geloof, verwerkelijk en stimuleer wat je ook maar wilt alsook jouw onnoemelijk veel her-bronnen alternatieven)
Vanuit een ander oogpunt bekeken: moeten we dan niet die (on)menselijkheid overstijgen om een menselijkere wereld opnieuw te ontdekken?
Bij wijze van paradox, zou het wel eens het transhumane, het transcendentale en het spirituele kunnen zijn dat bevrijding, rechtvaardigheid en welzijn (iets wat wij allemaal zo wanhopig nastreven, toch) dichter bij brengt en bewerkstelligt?
Betekent welzijn niet: aan alle behoeften van mensen voldoen? Niet enkel hun commerciële en consumptiegerichte noden, maar hun verlangens, streven en aspiraties, al wat niet in monetaire waarde kan worden uitgedrukt: waardigheid, vrede, veiligheid, vrijheid, opvoeding, gezondheid, vrije tijd, de kwaliteit van het milieu, het welzijn van toekomstige generaties, enz.?
De gevestigde politiek klampt zich wanhopig vast aan ouderwetse, volledig achterhaalde machtsstructuren en vastgelopen concepten die er niet in slagen een gedeelde visie te leveren die de mensen kan inspireren en hen de mogelijkheid biedt een betere maatschappij en samen-leven te scheppen.
Het wordt steeds duidelijker dat het politiek denken zich almaar meer vastrijdt in los zand.
Het is een beangstigende paradox dat op het hoogtepunt van de menselijke materiële en technologische verworvenheden wij op drift zijn, verstoord, door vrees bevangen, geneigd tot depressie, bezorgd om ons zelfbeeld, het beeld dat anderen op ons projecteren, meer en meer geïsoleerd, onveilig, onzeker van onze vriendschappen, dronken van nutteloze consumptie en vrijwel zonder enig gemeenschapsgevoel en –leven, toch?
Bij al de wildgroei van de sociale media apps: waar is het werkelijk ontspannen, warme en open sociaal contact en waar is de emotionele voldoening waar we allen diep naar verlangen? Binnenkort kunnen we zelfs niet meer naar adem (h)appen?
Hoe is het mogelijk dat we er in slaagden zoveel mentaal en emotioneel lijden te scheppen ondanks de grote rijkdom en het nooit eerder geziene comfort in de geschiedenis van de mens?
Schort er niet iets aan ons waardesysteem, onze consumptieve levensstijl, ons onbeperkt verlangen naar groei, zo lang beschouwd als de belangrijkste motor voor vooruitgang. En wat met de innerlijke, spirituele groei?
Het moet allemaal opbrengen, maar of het ook iets bijbrengt, die vraag wordt amper gesteld, toch?
Is het niet de hoogste tijd om de andere mantra van onze tijd verandering werkelijk in actie om te zetten?
Het goede nieuws: onder (jonge) mensen in de hele wereld ontluikt een wijdverspreide honger naar werkelijke verandering ten gronde, evenals de wens positieve oplossingen te vinden voor de waaier van problemen waar we voor staan.
Echter, wat nodig is, is geen goedkope, niet diepgaande of oppervlakkige verandering die men vaak samenvat onder de noemer van duurzaamheid, toch?
Reeds in 1987, riep Gro Harlem Brundtland op tot ‘een globale agenda voor verandering’ en de Wereldcommissie voor Milieu en Ontwikkeling werd gevraagd deze uit te werken. Het concept van een duurzame ontwikkeling werd geformuleerd.
Vanaf dat ogenblik is duurzaamheid de globale agenda van de besluitvormers blijven bepalen.
Werkelijke duurzaamheid vereist echter dat wij fundamenteel tegen de heersende cultuur instrijken en revolutionair onze nek uitsteken, éénieder van ons, toch?
Dit vereist een fundamentele verandering: diep binnen onszelf.
Wellicht is één van onze moeilijkste taken de mensen ervan bewust te maken dat door hun gedrag te veranderen, door zich te bevrijden van hun conditionering, van hun zelfbeeld, dat ze dan de mogelijkheid krijgen een heel nieuw terrein te verkennen: het rijk van het hart en de ziel, het rijk van de geest.
Een verandering ten gronde in ons waardesysteem is derhalve wenselijk en noodzakelijk, toch?
Deze verandering ten gronde houdt in dat we niet zomaar de dingen anders gaan doen of onze dagelijkse situatie anders gaan bekijken, maar dat wij de waarden-veronderstellingen in vraag durven te stellen: waarom we de dingen doen zoals we ze doen, en waarom wij deze situaties meemaken zoals we dat doen.
Om ten gronde te veranderen, veranderen we best twee keer, stelt Luc de Brabandere. Niet alleen de dingen veranderen, maar ook onze manier veranderen waarop wij de dingen zien.
Een verandering in perceptie is de sleutel!
Wanneer dit gebeurt, wordt vernieuwing de mogelijkheid van éénieder om ook de werkelijkheid (eerst en vooral zijn werkelijkheid) te veranderen, en het vermogen om tevens de perceptie van de werkelijkheid te veranderen.
Resten er ons dan werkelijk geen antwoorden meer?
De oplossing, waarbij de liefde en andere warme, verbindende gevoelens ook in onze stijl kenbaar zijn. Is het niet de hoogste tijd deze algemeen uitgeputte situatie waarin wij leven achter ons te laten – wij noemen dat maatschappij, met steeds minder om in te geloven – om verder te gaan en een nieuw tijdperk binnen te treden, letterlijk betekent dit era: ethisch responsabele actie?
Is het niet de hoogste tijd deze algemeen uitgeputte situatie waarin wij leven achter ons te laten – wij noemen dat maatschappij, met steeds minder om in te geloven – om verder te gaan en een nieuw tijdperk binnen te treden, letterlijk betekent dit era: ethisch responsabele actie?
Dan kantel je van een zielloze maatschappij in een SAMEN LEVEN, vanuit hart, ziel en geest.
Is het niet de hoogste tijd verder te gaan dan de huidige postmoderne cultuur van rationalisme, (veelal) gekenmerkt door nihilistische fragmentatie, twijfel, deconstructie en egocentrisme?
Onze huidige culturele situatie – zeker in tijden van Covid – is een wake-up call voor alle individuen over de hele wereld om deze gefragmenteerde visie van het postmodernisme te transcenderen en – uiteindelijk – in een bewustzijn te ontwaken dat transpersoonlijk is en een collectieve spirituele basis heeft, een hogere basis van waarheid en bewustzijn, een nieuwe integrale, holistische visie.
Dit vereist een hernieuwde band met spiritualiteit, het innerlijke, spirituele deel van ons wezen dat verwaarloosd werd, en zo lang uit de vergelijking werd geschrapt en onder de mat geveegd.
Een spirituele en culturele renaissance is aan de orde, toch?
Het terugvinden van de spirituele dimensie van ons wezen!
Dit is ontluiken, verandering die van onder naar boven gaat. Als voldoende individuen “luister-delen”, interactie hebben en zichzelf organiseren, is het resultaat collectieve intelligentie – zelfs als niemand de leiding neemt. Het is een fenomeen dat op elk ervaringsniveau bestaat en een omwenteling teweeg brengt in de wijze waarop wij de wereld zien, aldus Steven Johnson.
De vraag is echter: kunnen voldoende individuen opnieuw persoonlijk ontwaken met eerbied voor het leven, tot her-betovering ten aanzien van de natuur, tot leven in verbinding met en tot samenwerking, waarbij diversiteit fundamenteel als een kans wordt beschouwd?
Hoe kunnen we hen mobiliseren en inspireren zodat ze weer verantwoordelijkheid opnemen voor hun eigen daden, gedachten en emoties, en door hun aangeboren en opnieuw onaangeboorde creativiteit en proactiviteit de tendens van onze maatschappij omkeren, weg van de zelfvernietiging?
Eenvoudigweg door hun (culturele) creativiteit te verhogen!
Het creatieve proces is het ontluiken in actie van een nieuw relationeel product, dat voorspruit uit de uniekheid van het individu enerzijds, en anderzijds het materiaal, de gebeurtenissen, mensen, of omstandigheden van dit leven. De grootste bron van creativiteit van de mens lijkt de tendens te zijn zichzelf te verwerkelijken en al zijn mogelijkheden te worden. (Carl Rogers).
En het goede nieuws is dat iedereen een oneindig groter potentieel heeft tot zelfvervulling dan hij/zij zich bewust is.
Je moet het enkel en alleen nog durven reactiveren door een verschuiving in de afstemming, een verandering van perspectief en door je naar binnen te keren!
Kunst – als een communie tussen de ene ziel en de andere, aangereikt via haar symbolische taal van vorm en inhoud – heeft een cruciale rol te vervullen voor de transformatie en de transfiguratie van ons hele wezen om (opnieuw) toegang krijgen tot het onontgonnen visionaire rijk van betekenis en zijn.
Op spiritualiteit gebaseerde cultuur en opvoeding is eveneens van doorslaggevend belang om mensen te inspireren zodat zij hun kwetsbare globale interdependentie realiseren en toegang krijgen tot een transpersoonlijke waarheid, toch?
Spiritualiteit?
Het goede nieuws is dat spiritualiteit niet langer voorbehouden is aan een exclusieve kring van enkele verlichte wezens, guru’s of geïnstitutionaliseerde religies.
Een spiritueel ontwaken en revolutie vindt plaats zowel in maatschappijen in het Westen als in het Oosten in de vorm van een (zachte en warme) tegencultuur, maar dan wel één die steeds meer dagelijkse norm zal worden. Zij zal de grenzen doorbreken van de culturele taboes van het middenveld die al te lang in het leven van alledag de passie en actie voor een spirituele praktijk het zwijgen heeft opgelegd of zelfs heeft uitgewist.
Vermits de politiek almaar meer haar falen – en veelal op een groteske wijze – in de verf zet als middel van hoop en betekenis voor zo velen in de hele wereld, niet meer staat blijkt te zijn aan welke crisis dan ook het hoofd te bieden en deze te overwinnen (terwijl een globale crisis bijna de norm is geworden in onze levens, vreemd, toch?), beseffen almaar meer mensen dat het de persoonlijke verantwoordelijkheid is van ieder van ons, samen met de ander(en): uit onszelf komend, niet langer veroorzaakt door externe factoren, omstandigheden of macht zelfredzaam en gelukkig te zijn in het leven.
Derhalve kunnen wij het onszelf niet langer veroorloven achterover te leunen en ons lot uit handen te geven, in handen van regeringen, instellingen, of zelfs ondernemingen te leggen en het beste te hopen, toch?
Tenslotte: leven, welzijn en geluk is wat wij er zelf van maken, éénieder van ons, samen met onze medeburgers, toch?
Het Chinese pictogram voor “crisis” weerspiegelt perfect, glashelder en eerlijk dit idee van spirituele ontluiking.
Het wordt gevormd door twee basistekens, of -wortels: één ervan betekent ‘gevaar’ en het andere ‘kans’. (Stanislav en Christina Grof).
Waar wachten we dan op om deze kans met beide handen te grijpen en zodoende vrees, haat en gevaar te overwinnen, en voorgoed achter ons te laten!?
Het goede nieuws is dat éénieder intrinsiek zijn/haar ware identiteit kan ervaren die voorbij het afzonderlijke zelf ligt, werkelijk niet-dualistisch, verschillende lagen van ons wezen integrerend: het fysieke, emotionele, rationele, en de subtiele psychische werelden.
De sleutel: dit besef niet te vergeten, het te omarmen, je erop af te stemmen, en het intens te beleven, te doorleven, te delen en uit te stralen.
Van binnenuit en opnieuw proactief spirituele waarden te beleven, zoals daar zijn: geduld, eerlijkheid, integriteit, authenticiteit, nederigheid als dienst voor anderen, vergeving, generositeit, dankbaarheid, stilte, mededogen, innerlijke overtuiging, vreugde, ontzag, schoonheid, mysterie, verwondering, verdraagzaamheid, liefde...
Spiritualiteit is geen concept of abstract theoretisch raamwerk dat men rationeel kan begrijpen, noch kan ze worden beperkt tot enig andere standaarddefinitie.
Spiritualiteit is allesbehalve een ander woord voor religie.
Spiritualiteit: is een op (uiterst/uniek persoonlijke) ervaring gebaseerd, door waarden aangedreven, hoogst spannende innerlijke reis, een nooit aflatende zoektocht naar betekenis, doelgerichtheid, interculturele verbondenheid met vele lagen, en transcendentie/immanentie.
In één zin samengevat: Heb de nederigheid, dankbaarheid, passie, onvoorwaardelijke overgave, durf en het lef om met alle vezels en cellen van je lichaam, heel je hart, alle verbindingen van je brein, en vanuit de bron van jezelf, je ziel, je af te stemmen en uit te lijnen op datgene wat je overstijgt.
Dit is DE paradox en uitdaging van één-ieder van ons: hoe meer je je afstemt op datgene wat jou overstijgt, hoe meer je tot jezelf komt, jezelf wordt, jezelf bent. En het wonderbaarlijke is dan dat je je, ook letterlijk aan den lijve, ervaart als één-ieder=ieder-één: wat een bevrijdende en opwindende belevenis/beleving.
Frans christelijk mysticus, paleontoloog en auteur Pierre Teilhard de Chardin slaat de nagel op de kop door te stellen: “We zijn geen menselijke wezens die het spirituele ervaren.We zijn spirituele wezens die het menselijke ervaren.“
MARCEL
Het aspect van verdeeldheid waarop wij /(ik) focus(sen):
De GEESTELIJKE GEZONDHEID (individueel; microkosmisch & collectief (breed-maatschappelijk, macro-kosmisch(er) niveau.
Egoïsme, waarbij het hoofdaandeel van de aandacht geconcentreerd is op ‘het afgescheiden zelf’ (geen verbinding met éénheidsbewustzijn of ‘Bron’-bewustzijn), is een obstakel dat mensen en de collectieve samenleving afremt in hun/haar evolutie naar een hogere vorm van beschaving.
Het gevoel van ‘afgescheidenheid’ is een misleidend, vals denkbeeld (onbewustheid) , waarbij de mens vervreemd van zijn ware zelf, zijn omgeving, andere mensen, gemeenschap, de natuur, de uiteindelijke Bron (van alles).
Gebrekkige geestelijke gezondheid geeft aanleiding tot allerlei onnodige problemen voor de samenleving: verslavingen, gebrek aan levenszin, gebrek aan inzicht in de werkelijkheid (wat ècht werkzaam is volgens natuurlijke wetten), moedeloosheid, problemen in relaties en problemen met de fysieke gezondheid vloeien er uit voort; vlucht(en) in geweld en criminaliteit…
Deze innerlijke verscheurdheid kan echter ‘geheeld’ worden door middel van (geleidelijke) omschakeling naar leven vanuit een verruimd/hoger bewustzijn.
Kort samengevat: omschakeling van een beperkend - zelfvernietigend bewustzijn (ego gericht denken, voelen, handelen) naar een verruimd (hoger) bewustzijn (afgestemd op een ecologisch/holistisch/holografisch-fractal updated wereld- + mensbeeld, waarin inzichten van (oude) Wijsheid tradities samenvloeien met hedendaagse wetenschappelijke inzichten (bijvoorbeeld kwantumfysica) kunnen poorten openen naar een bevrijdende weg die leidt naar een betere (en hogere) vorm van samenleving / beschaving.
Lees punt 2
De oplossing waarbij liefde en andere verbindende gevoelens in onze stijl herkenbaar zijn:
Via onderzoek, case studies, netwerk communicatie- uitwisselingen en andere (haalbare) initiatieven aantonen dat mensen die leven vanuit een verruimd bewustzijn waarbij de geestelijke gezondheid een centraal gegeven is, met minder problemen geconfronteerd worden in hun leven en ook minder problemen genereren voor de samenleving.
Deze mensen (leden van diverse organisaties die al bestaan) nemen op een natuurlijke wijze een pioniersfunctie op zich aangaande het aspect van een zinnige evolutie voor mens, maatschappij en wereldsamenleving.
Lees punt 3
Comments